en het leven gaat door....
Zondag 20 september 2015. De 3de "sterfverjaardag" van Wilfried, mijn lieve echtgenoot en papa van onze kinderen Kim en Kenneth...
Wat doe je op zo'n dag? Moet je jezelf opsluiten en jammeren om wat voorbij is? Moet je zo'n dag "vieren"? Of moet je wensen dat die dag zeer snel voorbij gaat zodat je verder kan met je leven? Daar zijn geen boeken over geschreven of films over gemaakt hoe je die dag het beste doorkomt, helaas...
Wij, de kinderen en ik, hebben na de dood van Wilfried ervoor gekozen om belangrijke data zoals zijn verjaardag, vaderdag en zijn sterfdag, indien mogelijk, samen door te brengen. Samen iets leuks doen, iets wat we vroeger ook met z'n vieren deden zoals een mooie wandeling of fietstocht maken, lekker eten en drinken, kortom, genieten van de kleine dingen des levens.
Zondag was een mooie dag, een dag om in te kaderen. Het begon al vroeg in de morgen met het herdenkingsloopje van "Loop je Fit" waarover meer in een ander artikel.
Tegen de middag kwamen Kim, Kenneth en Daniël me vervoegen. Nathalie kon er niet bij zijn, ze moest werken. Ze hadden een prachtig boeket zonnebloemen voor me mee. Deze brachten zoveel vrolijkheid in ons huis, precies of de zon scheen niet enkel buiten!
Een knuffel, een traan maar ook een lach en we waren op weg naar Pollinkhove, de start van onze wandeling die we ter ere aan Wilfried zouden maken.
Die heerlijke zon was uitbundig van de partij! Een echte ZONdag! We hadden er zin in! Gesterkt door een lekkere verzorgde koffie in 't Mozarthuys bij de kerk van het vredige, rustige dorpje Pollinkhove trokken we de natuur in voor de prachtige Beverdijk Wandelroute van 8,2 km. Een echte aanrader! Getuige de vele schitterende foto's in de link hieronder!
Het was gans de weg genieten! Icéa vond het ook de max want ze kon hele stukken veilig loslopen.
Na de wandeling trokken we opnieuw naar 't Mozarthuys voor het aperitief en daarna sloten we de dag af met een heerlijke maaltijd in taverne De Zwaan in het naburige Lo. Ook een heel mooi dorpje!
Wij hebben Wilfried gemist maar toch was hij er op één of andere manier bij. Hij zou best fier op ons zijn en het zo gewild hebben...
Ik had in ieder geval een heel warm en dankbaar gevoel. Het was zeker geen enge, triestige, eenzame dag, integendeel.
Bedankt iedereen om aan Wilfried en aan ons te denken. Bedankt voor de attenties, de bemoedigende en warme woorden...Dat doet ongelooflijk veel goed en het geeft me weer moed om door te gaan!
Klik op de link voor de foto's: https://plus.google.com/photos/111537597760161112665/albums/6196926357148696369