Dagje Namen met de “Bende van Nicky”!

Zaterdag 3 augustus…Een dag midden in de grote vakantie, was de dag waarop we Namen zouden bezoeken!

Namen, de stad waar ik zelf een beetje “namoureux” op ben! Mijn favoriete Waalse stad en deze liefde voor Namen wou ik heel graag delen met mijn lieve vrienden Karin, Sonja, Luc en Marc en mijn dochter Kim.

Traditiegetrouw maakten we gebruik van onze alom geprezen en verguisde NMBS spoorwegen, wetende dat reizen met de trein in België altijd een beetje een avontuur is. Je weet wanneer je op het perron staat maar je weet nooit wanneer je op je bestemming zult aankomen.

En zo geschiedde! Ter hoogte van Beernem minderde onze trein vaart en pufte stapvoets verder…Bleek dat er “vee” op het spoor liep!?!

Deze vertraging van zeker 10 minuten bracht onze aansluiting in Brussel in gevaar! Maar neen hoor: snel spurten naar het ander perron, de wachtende trein opspringen en weg waren we!

Mijn vrienden keken met spanning uit wat we allemaal zouden gaan doen en zien in Namen maar eerst moesten we bekomen van de treinrit met een lekkere, geurige koffie ons aangeboden door de “dag eerder” jarige Luc! De sfeer zat er meteen in daar in dat piepkleine koffiehuisje met het eigenaardige, met een touwtje sluitende deur, toiletruimte welke je via een wenteltrap kon bereiken! Hilariteit alom bij onze toiletbezoekers!

Daarna gingen we op zoek naar le Jardins du Maïeur met de FRESQUE DES WALLONS waar we ons vergaapten aan de prachtige, kleurrijke fresco’s. Echt de moeite waard om even langs te gaan.

“Deze reusachtige 'trompe l'oeil' werd op 18 september 2004 ingehuldigd ter gelegenheid van de Waalse Feesten en toont ongeveer 250 typische kenmerken van Wallonië en Namen.

In de 6 vitrines omringd door boeken, platen of affiches, vinden we verschillende bekende figuren uit de cultuur, sport, folklore en geschiedenis terug : Benoit Poelvoorde, Adolphe Sax, Henri Michaux, Félicien Rops, Amélie Nothomb, Paul Delvaux, François Walthéry, Gérald Watelet, Salvatore Adamo, Maurane, Justine Hénin, Miss Universe 1931, de 4 zonen Aymon…

De 6 grootste personages kan je vinden in de vensters :

Karel de Grote, koning van de Franken tot keizer uitgeroepen in 800 van een rijk dat strekte van Spanje tot Duitsland.

Dominique Pire (1910-1969). Dominicaanse broeder, Nobelprijs voor de Vrede in 1958. Hij stichtte de universiteit van de vrede in 1960 en de organisatie 'Vredeseilanden' in 1962.

Georges Simenon (1903-1989), auteur van de misdaadromans met 'Commissaire Maigret', 300 titels in 34 jaar.

Blanche de Namur, gestorven in 1363, dochter van de hertog van Namen Jean 1er, koningin van Noorwegen en Zweden.

Ernest Solvay, bekend industrieel en voorvechter van sociale rechtvaardigheid, hier geboren in 1838 en gestorven in 1922.

François Bovesse (1890-1944), advocaat, politicus en Naamse schrijver, stichter van de 'Waalse Feesten'

Enkele knipoogjes animeren de muurschildering met referenties naar de 'Naamse Steltenlopers', de schilder Albert Dandoy, naar Marsupilami, naar de 'smurfin', de beroemde streekproducten en naar de Waalse Haan .”

Nadien stortten we ons op het echte werk en volgden de stadswandeling van reisroutes.be zodat we de voornaamste bezienswaardigheden niet zouden ontlopen.

Via kleine, leuke verkeersvrije straatjes vol met de mooiste winkeltjes en de meest uitnodigende terrasjes bereikten we het Belfort, de kerk St- Loup, de kerk St.- Jean- Baptiste, de kathedraal (alwaar we een gebedsstonde inlasten), het museum Félicien Rops met een schitterende tuin (zeker een bezoekje brengen) en  het Musée de Groesbeeck-De Croix dat gevestigd is in een statig pand uit de 18e eeuw. Het gebouw ademt de sfeer van een aristocraten woning uit de Eeuw der Verlichting. Er zijn onder meer artistieke werken van meubelmakers, goudsmeden, uurwerkmakers en glasblazers van het oude Namur te zien. 

We vergaapten ons aan al die pracht en praal en in gedachten liepen wij, de vrouwen, met die prachtige, lange gewaden de imposante trap af naar beneden richting de romantische tuin alwaar wij dachten begeleid te worden door onze mannelijke cavaliers maar een paar reuzenlaarzen van het merk Aigle plaatste ons meteen met beide voetjes terug op de grond….Weg mooie droom!

En dan was het tijd voor één van de hoogtepunten van de dag: het middagmaal! 

Na mijn licht opgestoken te hebben op de FB pagina “Namur Gourmande” koos ik voor de alom geprezen Brasserie François op de place St. Aubin.

Een onmisbaar adresje in het Naamse culinaire landschap: Brasserie François bevindt zich in een elegant 19e-eeuws gebouw. Het heeft de allures van een echte Parijse brasserie, maar dan met een Waals sausje.

We hebben er heerlijk en in stijl gegeten!

Met een volrond buikje zetten we koers naar de opstapplaats van de pendelboot La Namourette! Deze kleine retro bootjes, met plaats voor 12 personen, brengen je van Jambes tot Salzinnes via het stadscentrum van Namen. Een pittoreske, gezellige en goedkope manier om je te verplaatsen door de Waalse hoofdstad!

Deze mochten we dus niet missen en na een poosje wachten kwam ons bootje er al aan. Ons doel was om het ganse traject mee te varen, heen en terug. Er zaten al enkele andere reizigers aan boord en we kregen meteen te horen dat we mee mochten varen maar dat er kans was dat we er aan de volgende halte al weer uit moesten stappen indien er daar 6 personen zouden staan te wachten. We dachten dat dit een grap was maar helaas, het was echt zo! We moesten eruit om de wachtenden erin te laten. Ons zat niets anders op dan 20 minuten te wachten op de volgende Namourette! Rare manier van reizen hebben die Namenaars maar we konden er wel hartelijk mee lachen en besloten het traject te voet te stappen tot aan de voet van de Citadel die we uiteraard ook beklommen hebben want die prachtige uitzichten over de stad, ja die moesten we zien en vastleggen natuurlijk! Alsook de schildpad van Jan Fabre: 

In februari 2015 werd op de spits van de Citadel, op de Papenmuts, een monumentaal bronzen beeldhouwwerk van de hand van Jan Fabre geplaatst. Het heet Searching for Utopia, maar staat in Namen beter bekend als “de schildpad”. Het werk is trouwens het embleem geworden van de tentoonstelling Facing time Rops / Fabre  in het Félicien Ropsmuseum. Op enkele maanden tijd verwierf het werk van deze kunstenaar een uitgelezen plaats in de Waalse hoofdstad. Zozeer zelfs, dat de stad en haar inwoners het werk willen behouden. En nu is het officieel: de schildpad maakt voortaan deel uit van het Naamse landschap! Ze blijft veel toeristen en gezinnen intrigeren. 

Na dit korte bezoek aan de citadel was het alweer bijna tijd om huiswaarts te keren maar niet voor we het gebak hadden geproefd van patisserie Dumont. Daar op het terras gezeten ontwaarden we plots 2 zwaluwennestjes onder het deurportaal van de zaak “next door”. Gefascineerd  aanschouwden we het heen en weer vliegen van de ouderparen die hun jongen kwamen voederen. Luc zat met zijn camera in aanslag om dit natuurfenomeen vast te leggen. Hij had er een stijve nek voor over! Hij zou en moest ze op de gevoelige plaat krijgen en het is hem dan nog gelukt ook! We hebben enkele mooie foto’s van de zwaluwen! Goed gedaan Luc!

Aan deze mooie dag, met voor Karin een uitstekende temperatuur, kwam stilaan een einde…

Toch was er nog even tijd om in het parkje Louise -Marie, in de buurt van het station, nog even te kuieren.•

Het Louise- Mariepark is één van de parken in Namen. Het park is vernoemd naar Louise Marie van Orléans, de eerste koningin van België.

Geschiedenis:

Het park werd in 1879-1880 aangelegd op de plaats waar zich vroeger de veertiende-eeuwse vestinggracht bevond, die later een toevluchtsoord voor schepen werd. Toen de vestingmuren werden afgebroken en de gracht gedempt, werd een prijsvraag uitgeschreven voor de aanleg van een park. Deze werd gewonnen door landschapsarchitect Constantin Smits. Hij legde een park aan op twee niveaus met een landelijke uitstraling.

Beschrijving:

In het park bevinden zich een vijver als herinnering aan de vroegere gracht, grasvelden, een waterval, een

kunstmatige grot en een speeltuin. Ook is er een brug die tussen 1815 en 1820 door de Nederlanders is gebouwd.

Deze brug leidde voorheen naar de Brusselse Poort. In 1990 is de brug uitgegraven, zodat deze weer zichtbaar werd.

De trap aan de avenue de Stassart is een kopie van de trap die de Naamse graveur Félicien Rops ontwierp voor de tuin van zijn eigen woonhuis la Demi-Lune in Corbeil-Essonnes, ten zuiden van Parijs.

Helaas, helaas, ligt dit mooie parkje er helemaal vervuild en verloederd bij. Een beetje spijtig want het is echt parkje met potentieel maar hangjongeren maken er een zootje van…

Na het bezoek aan het park was het echt tijd voor de trein huiswaarts. Deze keer waren er geen obstakels op de sporen of ander oponthoud. 

Er werd nog heel wat afgebabbeld en afgelachen tijdens de lange rit huiswaarts en met z’n allen kijken we al uit naar onze komende uitstap samen, de apotheose van 2019, onze driedaagse in Luik!

Wanneer ik mijn eigen relaas hierboven herlees merk ik dat je toch heel veel kunt doen en zien in een dag en ook dat het een voorrecht is om dergelijke mooie uitstappen te kunnen maken in fijn gezelschap!

Lieve Kim, Sonja, Karin, Luc en Marc bedankt dat jullie erbij waren! Ik heb genoten van jullie gezelschap!