Verslag Peruwelz met Vier op een Rij

 VERSLAG BUS UITSTAP PERUWELZ

Zaterdag 26 oktober 2019 stond een busreis naar Peruwelz gepland in mijn agenda. Een daguitstap met de wandelclub Vier op een Rij!

Traditiegetrouw vroeg uit de veren dus!  

Dit was ook de dag dat mijn lieve hondje Icéa 6 jaar is geworden! Wat een slecht baasje ben ik toch dat ik mijn hondje zo verwaarloos en wezenloos thuis alleen achter laat!

Maar gelukkig was daar Kim die er voor zorgde dat Icéa ook een mooie dag zou hebben. Ze is met Icéa naar de zee geweest! Een top plaatsje voor mijn hondje!

Het beloofde een mooie, zonnige en warme herfstdag te worden en iedereen was dan ook heel goed geluimd om deze wandeldag in Peruwelz aan te vatten.

Zelf zag ik het ook zitten want naast de vele andere leden van de wandelclub waren mijn broer Jean-Pierre en mijn beste maatjes Dorine, Karin en Luc er ook bij.

Wat ik nog niet wist was, dat ik na de wandeling, gebombardeerd zou worden tot verslaggever van deze dag!

Een taak die Rita altijd ter harte neemt voor Vier op een Rij. Jammer genoeg was ze er deze keer niet bij met haar fototoestel…

Had ik dit vooraf geweten dan had ik een beetje beter opgelet langs de weg in plaats van gans de tijd te kletsen met mijn medestappers!

Maar ik neem deze taak graag ter harte want ik was helemaal van de kaart toen men mij vertelde wat er met Rita haar man Georges was gebeurd.

Hoe een vreselijk banaal ongeval een mensenleven zo kan veranderen.

Van uit de grond van mijn hart wens ik Georges een zo goed mogelijk herstel en veel moed om de pijn te doorstaan.

Ik hoop dan ook dat we deze twee sympathieke, goedlachse mensen snel weer mogen verwelkomen  op de wandeltochten van Vier op een Rij! Veel sterkte lieve Rita en Georges!

De busrit duurde niet zo lang en voor we het goed en wel beseften stonden we al aan de startplaats waar de medewerkers van de organiserende wandelclub, Les Marcheurs du Val de Verne de Péruwelz, al druk in de weer waren om van deze dag een topdag te maken!

Kurt bezorgde ons de inschrijvingskaarten en zo konden we snel de wandeling aanvatten.

Eerst moesten we nog overleggen welke afstand we zouden gaan doen. Karin en Ikzelf twijfelden of we die 22 km wel gingen aankunnen. Karin met haar zwakke rug en ik met mijn kapotte knieën…

We besloten er voor te gaan en de eventuele opkomende pijn te verbijten.

Het begin van de wandeling liep voornamelijk door Peruwelz zelf. Een stadswandeling zou ik het noemen en het duurde een tijdje eer we het asfalt achter ons konden laten. Ik begon al te wanhopen maar dan doken we de natuur in en vanaf dan was het puur genieten!

In het Clubblad had ik onderstaande gelezen:

Peruwelz is een gemeente in de provincie Henegouwen en ligt geplakt tegen de Franse grens. Het ligt midden in de prachtige natuur van la Wallonie Picarde en net over de grens vinden we een mooi gerestaureerde mijnstreek. Op zijn grondgebied is er heel wat te bezichtigen; zo heeft men in deelgemeente Bernissart heel wat skeletten gevonden van Iguanodons. In een kolenmijn botste men in 1870 op de restanten van deze dinosauriers. In Bonsecours vindt men heel wat hectaren bossen en een unieke basiliek en in Harchies vinden we een uitgestrekt moerasgebied.

Tijdens deze wandeling zal je door een oude mijnsite stappen waar de natuur zo stilletjes aan terug de overhand krijgt. Tevens lopen de parcours door het moerasgebied van Harchies en maakt men een uitstapje naar Bernissart en de bossen rond Bonsecours. 

Ik moet zeggen van die skeletten heb ik niets gezien. Een dinosaurus, de iguanodon, ook niet ontmoet. Gelukkig maar want ik heb het opgezocht, het zijn vreselijke beesten die wel 8 meter lang kunnen worden en 10 ton zwaar zijn. Dus, ik heb daar geen beelden van…

Maar wat ik wel gezien heb is die prachtige natuur met die leuke, kronkelende paadjes in de bossen, de schitterende herfstkleuren, de vele “kerkwegeltjes”, de mooie spoorwegbedding diede locals gebruiken om te telefoneren met hun smartphone….Je lacht ermee maar het is echt waar! We hebben verschillende mensen gekruist en ze liepen allen met hun mobieltje tegen hun oor en maar van “bla bla bla” geven in het Frans!

Volgens mij hebben ze enkel daar “Wifi” op die hoger gelegen spoorwegbedding! 

Dit even terzijde…

Onderweg kwamen we af en toe “rood” tegen en ook in de Controle posten zagen we meerdere clubleden. Iedereen zag er tevreden uit maar vooral “rood” van de warmte en de inspanning.

Het was werkelijk een heel mooi wandelweertje. De pulls werden uitgetrokken, de armen ontbloot en gelukkig waren zij die voor een korte broek hadden gekozen.

Het was echt aangenaam wandelen en een super mooi parcours heel netjes uitgepijld door de organisators! Niets dan lof voor deze mensen!

Na de laatste controlepost begon het voor mij maar ook voor Karin toch lastig te worden. Ik zat op mijn tandvlees want de pijn in mijn knieën was bijna niet meer te harden. Zelfs mijn wandelstokken brachten geen soelaas meer en ik hoopte vurig op een snel einde van de tocht. 

Toch kon ik nog genieten van die laatste kilometers die nog een pittige afdaling bevatte en heel wat mooie doorsteekjes en steegjes. Dat was nog een leuk afsluitertje van de tocht.

Moe, kapot, versleten maar tevreden en fier met meer dan 22 km in de benen strompelde ik de binnenkoer van het “eindstation” binnen.

En daar was er al een heus zonneterras opgezet! En het was voornamelijk “rood” wat ik zag! De wandelaars van Vier op een Rij zijn buitenmensen hé! Daar waren ze al aan het verbroederen met onder andere wandelaars uit Knokke en Kortemark. Heel gezellig allemaal!

Iedereen had blijkbaar weer eens zijn grenzen verlegd. Velen hadden maar liefst 30 km gestapt!

Nu ik daar wist dat ik een verslag zou schrijven ben ik snel beginnen foto’s nemen van onze leden. Ik stapte ook eens de zaal binnen maar daar was enkel veel “blauw” en “geel” te zien.

Op het infobord stond dat er 818 deelnemers waren om 15u! Waaronder een ganse bus van Vier op een Rij!

Snel weer naar buiten dus bij de vrienden. Nog even nakaarten op het zonnige terras en dan was het al weer tijd om de bus op te stappen en naar huis terug te keren. Op de bus gaf Kurt nog wat uitleg over de komende club activiteiten en daarna stonden we allen weer voldaan op de parking van Packo!

Ons groepje sloot deze mooie dag nog af in de frituur met een lekker bakje frietjes! Dat kan toch smaken hé!

Ik heb genoten van deze dag in het mooie Péruwelz. Het is echt de moeite om daar eens heen te gaan voor een mooie wandeling! Voor mij de eerste keer maar zeker niet de laatste keer!

Ik geef deze dag een dikke 9 op 10!

Proficiat aan iedereen van 

Les Marcheurs du Val de Verne de Péruwelz! Jullie hebben dat super goed gedaan!

Hier nog enkele foto's van deze mooie dag!