en het leven gaat door....
15-10-2017 18:46
Gisteren 14 oktober... De datum die we eind augustus hadden vastgelegd voor onze volgende uitstap met de trein! Wij, Sonja, Karin, Luc en Marc hadden toen niet durven dromen van zo een mooi nazomertje! De weergoden zijn ons wel elke keer heel goed gezind! Wat moeten wij toch brave zieltjes zijn!
Ons oorspronkelijk doel was de mooie stad Doornik maar het was een beetje moeilijk met de treinen in het weekend dus kozen we een andere bestemming.
Na wat speurwerk op het wereldwijde net viel mijn oog op Sint- Truiden. Een stad die we nog niet bezocht hadden en in één trek te doen met de trein!
Mijn reisgenoten waren akkoord en vol verwachting trokken we op pad gewapend met kaart, GPS en routebeschrijving. Ja, ja, wij koppelen altijd een mooie wandeling aan ons uitstapje!
Reisroutes.be stuurde ons richting Wilderen, de groene tuin van Sint- Truiden, voor een luswandeling van om en bij 8,5 km. De wandeling begon pal aan de achterkant van het station, dus reuze gemakkelijk maar eerst trokken we richting centrum voor een sanitaire stop, een koffietje en belegde broodjes voor onderweg. Na dit intermezzo konden we de tocht aanvatten.
En inderdaad, we stapten in de natuur tussen de boomgaarden maar naar mijn gedacht wandelden we te veel op asfaltwegen en dat is niet zo mijn ding. Links en rechts van ons zagen we heel wat mooie graspaadjes tussen de fruitbomen slingeren maar ons parcours ging daar niet heen! Ik kreeg het serieus op mijn heupen daarvan maar al spoedig bereikten we ons eerste doel: de Stayenmolen. Dit is een watermolen vermoedelijk daterend van in de 16de eeuw. We maakten speciaal voor deze molen een ommetje daar die volgens de info enkel te bezoeken is tussen 10 en 12 u op zaterdag. Ruim voor 12 u bereikten we de molen maar groot was onze teleurstelling dat daar niemand te zien was en we in de zaak naast de molen te horen kregen dat de deur open was en we gewoon naar binnen mochten gaan. Ja, indrukwekkend is dit wel, de binnenkant van een watermolen! Maar onderhouden zag die er niet echt uit.
Enfin, mijn vrienden zijn heel gemakkelijke mensen die van alles het beste maken en vol goede moed zetten we onze tocht verder. We bleven maar die saaie asfaltwegen volgen die bijwijlen heel druk bereden waren! Wanneer zouden we die beloofde onverharde paden onder de voeten krijgen?
Een half uur te vroeg arriveerden we aan Brouwerij Wilderen waar we onze lunch zouden verorberen. Helaas, de poorten gaan er maar om 13u open. We moesten ons heil zoeken op het terras van de nabijgelegen tennisclub. De broodjes verdwenen snel in onze hongerige maagjes! Als toetje trakteerde Marc ons nog op heerlijke chocolade truffels van zijn school Ter Groene Poorte.
Ondertussen had de brouwerij de poorten opengegooid en oh, wat was het er mooi en gezellig!!!!! Zo spijtig dat we daar niet hadden kunnen lunchen.....Dit is echt een plaatsje die je bezocht moet hebben. Dus, zoals Karin altijd zegt: er is altijd een reden om er een tweede keer heen te gaan!
Na dit kort bezoekje trokken we vol goede moed terug op pad hopende op het onverharde deel van ons traject. Helaas, eerst nog een flink stuk asfalt tot ons ongeduld beloond werd met wel het allermooiste stukje van onze route. Wat een verademing! Eindelijk gras onder onze voeten! Prachtig, zo prachtig daar stappen langs de Molenbeek en door golvend weiland tussen de boomgaarden. Haspengouw op zijn mooist! Onderweg maakten we tijd om hindernissen te nemen en om moeilijke vragen op te lossen en om kunstwerken te bewonderen!
Dit laatste stuk van onze wandeling maakte veel goed en voor we het goed en wel beseften stonden we al weer aan het station van Sint- Truiden. Het is te zeggen, 3 van ons want Karin en ikzelf waren zo intens in een gesprek met elkaar verwikkeld dat we de weg naar rechts gewoon voorbijliepen en rechtdoor bleven stappen. Het olijke trio liet ons gewoon doorstappen en pas als we bijna uit hun gezichtsveld waren verdwenen riepen ze ons terug! Die sloebers!
Nu begonnen we aan ons laatste stukje van de dag: de stad intrekken en een terrasje doen. Plots schoot het me te binnen dat ik een goed adresje bij me had van een ijssalon genaamd VICA. Volgens Tripadvisor de place to be voor de ijskenners! Gezien de zonnige warmte, de inspanning en de vermoeidheid snakten we alle vijf naar een ijsje!
Ijssalon Vica ligt helaas niet pal in het centrum. Het koste ons nog een flinke wandeling erheen en sommige onder ons hoopten dat het de extra inspanning nog zou waard zijn en of dat de zaak misschien gesloten zou zijn. Dat zou pas een teleurstelling zijn! Maar neen, niets van dat alles! Mensenlief, allen daarheen zeg! Wat een lekker ijs in een echt ouderwets ijssalon! En wat een enorme porties!!!! Onze ogen vielen bijna uit onze kassen toen ons ijs(je) voor onze neus werd gezet! Amai, nog een geluk dat we echt honger hadden en we kregen het nog amper op!
Ondertussen kreeg ik een smsje van mijn lieve buren. Ze waren met Icéa naar Wenduine getrokken voor een strandwandeling met de bal! Zo leuk voor mijn hondje en zo fijn voor mij te weten dat er voor mijn lieveling gezorgd wordt! Bedankt Sabien en Patrick! Ik waardeer dit enorm!
Met een te volle maag vatten we puffend (van de warmte) de terugweg aan naar het station waar we de trein van omstreeks 18u terug huiswaarts namen.
Het was weer een enorm mooie dag met fijne vrienden! We hebben allen genoten van deze stralende, zonnige, warme dag in Sint- Truiden!
Geniet nog van de mooie foto's die zoveel meer zeggen dan woorden! Tot de volgende!
Foto's van mezelf:photos.app.goo.gl/tUn7FXU37Ki2aJ7q2
Foto"s van Luc:photos.app.goo.gl/r3UKe52cB2StP0pj1