Pompeschitters Wandelroute Dadizele

Vandaag, dinsdag 28 april, hadden Icéa en ik zin in een wandeling. We kozen voor de Pompeschitters Wandelroute in het bedevaartsoord Dadizele.

Dadizele doet me sterk terugdenken aan mijn kinderjaren toen de alom bekende speeltuin Dadipark nog bestond. Van heinde en ver kwamen ouders met kinderen en schoolbussen met kinderen naar dit park. Het grootste en avontuurlijkste park van Vlaanderen en omstreken met de langste loopbruggen van het land. Het park is niet meer...helaas en weg is ook die mooie, zorgeloze kindertijd.

Maar Dadizele heeft nog andere troeven. Zo heten de inwoners van Dadizele "Pompeschitters" en er is de mooie basiliek, het Rosiarium, de bedevaarten, het Brits militair kerkhof en niet te vergeten Floralux!

Het weer was prima voor de tocht van 8,7 km: zon, wind en een aangename temperatuur. Ongeveer de helft van het traject liep over half verharde en onverharde wegen. Zo hebben we het graag! Icéa heeft kunnen genieten van 2 losloopmomenten  en ik van al het moois wat de natuur te bieden heeft.

Na de wandeling beloonde ik mezelf met een koffie vergezeld van een lekkere pannenkoek in één van de vele horecazaken in het hartje van Dadizele.

En...we hadden bijna een jack russell terriër mee naar huis. Er liep zo'n hondje verloren op straat midden in het centrum! Een piepjong beestje dat nog maar net gecastreerd was want de draadjes staken er nog in. Gelukkig waren er twee lieve dames die zich over het hondje ontfermden. Zo niet had ik het mijn plicht gevonden het hondje op te vangen. Ik zag al scenario's voor mijn ogen opdoemen dat ik voortaan met 2 honden op pad zou moeten gaan terwijl ik vast besloten was van nooit meer meer dan één hond tegelijkertijd te hebben.

Ik heb meer dan mijn handen vol met Icéa. Een tweede hond is echt niet aan de orde! En met deze gedachte reden we moe maar voldaan huiswaarts!

Zie hier de foto's van deze mooie wandeling: https://plus.google.com/photos/111537597760161112665/albums/6144329086254402497