en het leven gaat door....
Mijn arme lieve Laïs werd deze morgen geopereerd. Een grote tumor ter grote van een tennisbal werd uit haar buik verwijderd. M'n hondje ligt nu nog groggy in de auto...Hopelijk groeien er niet te snel nieuwe tumoren...Het stopt hier nooit, die operaties en ziekenhuizen.. Maar we moeten positief blijven al is dat niet altijd evident.
Ik hoop toch nog een paar jaartjes te kunnen genieten van Wilfried zijn lievelingshond. Ze is het enige wat me nog rest van ons gezinnetje, buiten de kinderen dan. Maar ach, ze is al 13 jaar...Het kan snel gaan....