Fietstocht naar Oostende en Groen Lint

Volgens de weerman zou het vandaag een mooie fiets- en wandeldag worden en ik had echt zin om eens een grote fietstocht te maken. Icéa mocht mee
al denk ik niet dat ik haar daar een groot plezier mee doe met uren in die fietskar te moeten zitten! 

Omstreeks 11u waren we klaar voor het vertrek richting Oostende via de fietsknooppunten om dan vanaf Plassendale het Groen Lint te gaan volgen.
De eerste 10 km hadden we de zon mee maar hoe meer we de kust naderden hoe somberder de lucht eruit zag.

Icéa had geluk want ze kon een paar km los voor de fiets lopen langs de vaart. Het was er namelijk heel rustig en ik zag de andere fietsers al van ver aankomen zodat ik mijn hondje tijdig bij me kon roepen.

Net voor de dorpskom van Bredene kon ik inpikken op het parcours van het Groen Lint. Dit fietstraject van 30 km verbindt bestaande en nieuwe groengebieden in de stadsrand met elkaar. Met de kustlijn en de zee als drager omsluit het Groen Lint de stad.

In Plassendale reden we via het Paddengat naar de Spuikom en even verder hielden we halt aan een bakkerij met tearoom op het Fritz Vinckeplein voor een plaspauze en om de innerlijke mens te versterken.

Tijdens het eten van mijn croque was ik getuige van een straf staaltje sociaal medeleven van de uitbaatster voor een klant die het emotioneel heel moeilijk had. De oudere dame in kwestie zat achter mij en zat zodanig onder de medicatie dat ze het noorden volledig kwijt was. De uitbaatster trad onmiddellijk in actie en zorgde ervoor dat haar klant veilig en wel thuis kon komen. Ik was aangenaam verrast door zoveel medeleven.... Dat is een plaats waar ik zeker nog kom!

Het begon wat te miezeren maar we reden dapper verder tot aan het veer waar we de overzetboot namen naar Oostende- Bad. Het was een beetje moeilijk parkeren met mijn fiets en aanhangwagentje in de boot maar een vriendelijke man hielp mij instappen alsook de trappen nemen aan de vistrap. Lang geleden dat ik hulp kreeg van een man....Ik ben steeds op mezelf aangewezen nu om obstakels te nemen. Het deed me wel wat, die spontane hulp.

Dan kwam en een heel leuk stukje fietsen op de dijk tot aan het Duinenkerkje. Wat heb ik genoten! Zalig! Helaas in Raversijde waren we plots het spoor bijster. Geen bordjes meer te zien! Ik nam dan maar de kortste weg naar Stene waar ik de GROENE 62 opfietste tot in Ichtegem.

Daar besloot ik om ons huisje eens te gaan bekijken. Het huisje waar ik gewoond heb van mijn geboorte tot mijn 6 jaar ongeveer. Het was een beetje vreemd zo in dat doodlopende straatje te gaan fietsen maar ik trok me er niets van aan. Maar oh, het huisje was onherkenbaar gerenoveerd en er speelden   2 jongentjes (8 en 12 jaar) voor de deur die me vragend aankeken. Ik maakte een praatje met de huidige jonge bewoners en vertelde kort mijn geschiedenis. Ze waren heel erg geïnteresseerd in mijn verhaal.

Alle herinneringen van vroeger kwamen weer naar boven! Wat was het leven nog simpel toen. Maar wel verschrikkelijk hard voor een arm arbeidersgezinnetje met 5 kleine kinderen....

Ik had een aangename babbel met die lieve openhartige jongens en met een goed gevoel reed ik huiswaarts.

Einde van een mooie maar heel emotionele dag. Icéa en ik hadden er dik 76 km opzitten met de E- Bike! Toch een beetje teleurgesteld dat ik gans het traject van het Groen Lint niet heb kunnen doen. Maar wie weet een volgende keer?

Klik op de link voor de foto's: https://plus.google.com/photos/111537597760161112665/albums/6210761561533848465