Drukke week

De wandelvierdaagse was nog niet helemaal verteerd en toch stond er opnieuw heel wat gepland in mijn agenda.

Op maandag moest het gras dringend gemaaid worden, de koelkast en voorraadkast dienden aangevuld te worden en 's avonds stond er een vergadering van de Loppemse Bloedgevers op het programma.

Dinsdagmorgen zag het weer er niet meer zo goed uit maar toch besloot ik om met Icéa deel te nemen aan de wandeltocht in Aartrijke georganiseerd door Vier op een Rij. Daar zagen we heel wat vrienden die ook bij de Wandelvierdaagse aanwezig waren.

Daarna werd ik opgebeld door Heidi en Freddy. Ze hadden mijn hulp nodig met het plegen van een telefoongesprek in het Frans. Ik haastte me naar hun huis want zo een lieve vrienden laat ik niet in de kou staan. Arme Heidi, haar oogoperatie (een tumor in het oog) in het ziekenhuis Saint Luc in Brussel werd met een week uitgesteld. Ik heb echt met haar te doen en terug thuis kreeg ik het wat moeilijk want ik las de hopeloze berichtjes op Facebook van vriendin Liliane. Zij ligt nu al meer dan 2 maanden (met tussenin 5 dagen thuis) in het ziekenhuis in Jette waar ze behandeld wordt met chemo tegen leukemie in afwachting van een beenmergtransplantatie. Een paar weken geleden ben ik haar daar gaan bezoeken. Ik moest een schort om en een mondmasker. Ze mag haar kamer NOOIT uit, ze ligt daar maar te liggen volledig geïsoleerd van de buitenwereld en de chemo maakt haar zo ziek zodat ze allerlei tegenmedicatie moet krijgen. Maar toch verliest ze de moed niet, klaagt niet en ondergaat alles met een ongelooflijke moed! Wat heb ik veel bewondering voor deze lieve vrouw! Ook voor haar man Steven zijn het moeilijke tijden. Ik weet heel goed wat hij nu doormaakt...Ik hoop uit de grond van mijn hart dat het allemaal goed mag komen met Liliane! Klein lichtpuntje: gisteren kreeg ze bericht van de dokters dat ze binnenkort een 10 tal dagen naar huis mag en dan moet ze opnieuw opgenomen worden voor nieuwe chemo om haar weerstand op nul te krijgen..... Hopelijk kan ze wat genieten en aansterken thuis samen met Steven! Het is hen van harte gegund.

Woensdag was het tijd om wat te kuisen en na de middag nam ik de fiets naar Brugge om wat boodschappen te doen en om in de stad te kuieren.

De volgende dag had ik een afspraak met collega's Sonia en Viviane. Ik nam opnieuw de fiets om naar Brugge te rijden.  We namen samen de trein naar Heist alwaar we een bezoekje brachten aan de herstellende collega Karin. Die smerige rotziekte heeft haar ook te pakken gekregen ondanks haar super gezonde en sportieve levensstijl. Maar Karin is een strijdvaardige vrouw en ze laat zich niet zomaar doen. Ik was aangenaam verrast dat ze er zo goed uitzag en zo positief ingesteld was. Samen maakten we een wandeling naar de dijk waar we ons op een terras in de zon nestelden. We hadden een aangename babbel en veel te snel wat de tijd om en moesten we ons haasten om onze trein te halen vooral doordat Vivianneke haar paraplu was vergeten op het terras! Hilariteit alom natuurlijk!

Vrijdagmorgen stond er weer een triestige taak op me te wachten. De uitvaart van de papa van Karien, ook een goede vriendin van Loop je Fit. Ik zag er tegenop maar voelde het als mijn plicht om er heen te gaan. Wilfried zou het zeker zo gewild hebben. 

De kerk in Zedelgem zat afgeladen vol. Het was een mooie en pakkende dienst en ja, ik heb geweend want de getuigenissen van zijn zoon en kleindochters hebben me gepakt.

Een beetje triest reed ik huiswaarts en miste Wilfried aan mijn zijde. Hij zou me zeker getroost hebben. Wat mis ik zijn warme knuffels....

In de namiddag scheen het zonnetje en ik besloot om voor de tweede keer deze week het gras te maaien. Maar nu gebruikte ik voor de eerste keer het hulpstuk om te mulchen en ja, dat ging prima en geen gedoe met die opvangbak! 

Na dit klusje een uurtje genoten van het zonnetje in mijn zetel met Icéa aan mijn zijde. Het is te zeggen: Icéa die gans de tijd in de weer was met een tennisbal. Deze liet ze telkens in de vijver vallen om de bal daarna kletsnat en koud op mijn blote buik te deponeren. Ik moest willen of niet die bal voor haar weggooien! Van een rustig uurtje zonnen gesproken!

Zaterdagnamiddag trok ik opnieuw naar Brugge maar deze keer nam ik de bus want het was echt super koud en winderig. Afspraak voor een gratis les IPad. Dat was interessant maar veel te snel voorbij.

Zondag vroeg uit de veren voor de wedstrijd Flyball in Herk de Stad. Gelukkig mochten Icéa en ik meerijden met Kathleen en haar honden Sammy en Robin. Om 6 uur stonden wij hen al op te wachten in Oostkamp! De wedstrijd zelf verliep niet zo goed voor ons als onze eerste wedstrijd twee weken geleden. Icéa maakte wat foutjes en liep een paar keer naast de horden maar baasje zelf ging nog meer in de fout. Ik liet mijn hondje te vroeg los en daardoor verloren we onze race en waren vroegtijdig uitgeschakeld. Maar ach, het is pas onze tweede wedstrijd, dus het kan alleen maar beter gaan in de toekomst!

Zo zag onze afgelopen week eruit! Een mooie week, een drukke week maar ook een emotionele week. Ik wens al mijn vrienden veel beterschap en hopelijk komt het voor hen allemaal weer goed....