Ditjes en datjes

De laatste dagen had ook de griep mij te pakken. Het begon vorige week met hoesten en proesten, een lopende neus, ademnood en overal spierpijn. Gelukkig geen koorts en dus konden de activiteiten met Icéa gewoon doorgaan. De wandelingen waren wel korter maar we werkten wat meer op "mooi en rustig" wandelen zonder al te veel te trekken. Dat begint al aardig te lukken maar er is nog veel werk aan!

Zaterdag hebben we maar kort kunnen oefenen tijdens de Flyball training want toen het onze beurt was begon het zo hard te regenen dat de trainers besloten om de toestellen op te bergen wegens te gevaarlijk voor valpartijen.

Zondag was dan weer een zonnige dag en na de gehoorzaamheidstraining trokken we naar het strand van Zeebrugge voor een losloopwandeling op het strand. Samen met mijn maatje Dorine stapten we naar Blankenberge en terug. Icéa heeft heel veel kunnen loslopen en met de bal spelen.

's Avonds kwamen Kim en Nathalie op bezoek om onze reis naar Wenen voor te bereiden. Ik kijk enorm uit naar dat reisje met m'n dochters!

Maandag hebben we voor de eerste keer deelgenomen aan de maandelijkse Zedelgemse Wandeltoer met start in Loppem. Een prachtige 10 km tocht langs trajecten die ik nog niet kende! Voor Icéa was het weer een moeilijke oefening om zonder trekken in een menigte mensen te stappen. Ik had mijn handen meer dan vol aan haar! En trekken, ja dat kan ze niet laten hé!

Dinsdagmorgen stak een rouwbrief in mijn brievenbus. Flortje, jarenlang een lieve buurvrouw, is op 94 jarige leeftijd overleden. Een mooi en lang leven heeft ze gehad en toch heb ik het heel moeilijk want met haar dood komen ook heel wat herinneringen naar boven. Herinneringen van ons samen met Wilfried en met haar man Omertje toen we allen nog jong en gezond waren. Het plezier dat we samen gehad hebben maar ook het verdriet... Lieve Flortje, rust zacht...

Icéa kreeg dinsdag ook haar jaarlijkse spuitjes en daarna reed ik naar het mortuarium om afscheid te nemen van Flortje. Ik herkende haar meteen. Ze lag er mooi en rustig bij. Ik schreef een woordje in het boek en ik miste Wilfried aan mijn zij. Bij het verlaten van de rouwkamer viel mijn blik op de zwarte tekst op de witte muur van de gang en ik kreeg het helemaal warm vanbinnen want ik las de woorden van het lied "Ik heb een steen verlegd in een rivier". Het lied dat ook te horen was op de uitvaart van Wilfried. Ik zocht en ik kreeg weer een teken.....